حوزه علمیه معصومیه

امام امیرمؤمنان علی ـ علیه السلام ـ :

«رسول الرّجل ترجمان عقله و کتابه أبلغ من نطقه.»

«پیک آدمی نمایانگر خِرَد اوست و نوشتار آدمی رساتر از گفتار اوست.»

معجم الفاظ غررالحکم، ص 961

چکیده
عقل به عنوان یکی از مصادر تشریع همواره مورد تایید و توجه دین قرار گرفته است. از سوی دیگر علاوه بر وجود جایگاه آن در دین در عرصه های مختلف قانونگذاری و بینشی مورد تاکید است. عقل در شریعت، مخاطب و تکلیف و عامل اهلیت انسان برای مسئول بودن در قبال انتخاب های خویش است. تکلیف از عهده ی کسی که فاقد عقل باشد، ساقط خواهد شد.در واقع ارتباط دین و عقل بر مبنای عقلانی بودن وحی شکل می گیرد.
عقل در شرع، پس از قرآن و سنت موثق نبوی، یکی از منابع قانون گذاری است. فعالیت عقلی در چارچوب کتاب و سنت، سبب رشد و تعالی بشر می گردد. افزون بر آن ، عقل، ابزار ما برای اجرای فرمان الهی درباره ی شناخت خدا در آفرینش است.در این پژوهش جایگاه ارتباطی دین و عقل مورد واکاوی و بررسی است

چکیده
در فرهنگ اسلامی، مراجعه بیمار به پزشک براي معالجه واجب است و امتناع پزشک از درمان نیز، علاوه بر حرمت، ضمان
دارد. در مسیر درمان، از معاینه تا معالجه، پزشک تعامل نزدیکی با بیمار دارد و این امر اقتضا می کند اصول اخلاقی، فقهی و
حقوقی به نحو درست مراعات شود. با بررسی متون اصیل دینی، به سه اصل تقوامداري، امانتداري، و حقیقتگویی میرسیم که
مبناي اخلاقی بسیاري از تعاملات پزشک و بیمار است.
تقوا، برترین فضیلت اخلاقی در قرآن کریم، و اولین توصیه امام علی علیهالسلام به پزشکان است. تقواي حرفهاي نیز، بدون تقواي
فردي حاصل نمیشود و پزشکی که نفس خود را کنترل نکند، حرفهاش براي او آفت میشود. تقواي حرفهاي اقتضا میکند که
پزشک، خود را ملزم به شناخت و رعایت حلال و حرام الهی در نحوه درمان و ارتباط با بیماران بداند.
جسم و راز بیمار امانتی است در نزد پزشک، و پزشک امین میداند هرگونه قصور در تشخیص یا درمان، خیانتی است به بیمار.
بیان حقیقت براي بیمار یا همراهان او، از وظایف پزشک است، چنانکه رعایت راستی در صدور گواهی، از اهمیت بالایی برخوردار
است، زیرا امروزه گواهی پزشک، ملاك رأي دادگاهها یا نهادهاي مختلف مدنی و اجتماعی است.

امام علی علیه السلام فرمودند:
ألا لا یَستَحیِیَنَّ مَن لا یَعلَمُ أن یَتَعَلَّمَ فَإنَّ قِیمَةَ کُلِّ امرِئٍ مَا یَعلَمُ ؛ 2787
آگاه باشید که آن ‏که نمى‏ داند، نباید از آموختن شرم کند؛ زیرا ارزش هر کس به چیزى است که مى‏ داند .
غررالحکم ح 2787.

چکیده:
اعتقاد داشتن به برقراری دولت موعود از جمله اعتقاداتی است که در بین سایر ادیان آسمانی نیز وجود داشته است. دین اسلام هم به این مسأله توجه ویژه داشته، به گونه¬ای که تحقق این را یکی از اصول اساسی پایه¬های تشیع می¬داند. حقیقت این است که شیعیان وقتی منتظر مهدی موعودند، یک واقعیتی را جستجو می¬کنند که این واقعیت وجود دارد. حجت خدا در بین مردم زنده است؛ موجود است؛ با مردم زندگی می¬کند؛ مردم را می¬بیند؛ با آنها است؛ درد‌های آن¬ها، آلام آن‌ها را حس می¬کند. انسان‌ها هم، آنهائی که سعادتمند باشند، ظرفیت داشته باشند، در مواقعی به طور ناشناس او را زیارت می¬کنند. او وجود دارد؛ یک انسان واقعی، مشخص، با نام معین، با پدر و مادر مشخص و در میان مردم است و با آن‌ها زندگی می¬کند. این، خصوصیتِ عقیده‌ی ما شیعیان است. غرض ورزان دریافته¬اند که برای رسیدن به اهداف خود باید این اعتقادات را در شیعیان سست کنند بدین ترتیب مطرح شدن شبهات گوناگونی را از آن¬ها شاهدیم. اما هیچ‌وقت نتوانستند دلیلی که عقل‌پسند باشد بر رد این فکر و این واقعیت، اقامه کنند. مهم¬ترین مبحث پیرامون مهدویت عبارتند از: انتظار، وظایف منتظران، رجعت. و انتظار به این معناست که نباید دست روی دست گذاشت بلکه بدین معناست که باید اقدام و حرکت علمی کرد. تا دشمنانی که با مسأله مهدویت کنار نمی¬آیند کنار گذاشته شوند.