حوزه علمیه معصومیه

چکیده
یکی از نعمت‌های بزرگ خداوند در نهاد انسان، کمال‌طلبی او است، به گونه‌ای که همۀ فعالیت‌های خود را در سمت آن، سوق می‌دهد. برخی راه‌های کمال بر انسان و جامعه در انتظار فرج است. امید به دستیابی وضع بهتر، مؤلفه‌ای اساسی است که انسان را از رکود و خمودگی برحذر داشته، او را به تلاش در راه رسیدن به وضع مطلوب وامی‌دارد. در این صورت، اگر به دلایلی به وضع مطلوب هم نرسید، به دلیل اهتمام و سعی او، خداوند سبحانه و تعالی پاداش کسانی را آن مرحله را درک می‌کنند به او خواهد داد.
باید سعی شود حقيقت معناى انتظار را درک کرد و اين حالت را در خود و ديگران ايجاد کرد تا بستری برای ظهور آماده شود. براى فراگير شدن مسئله انتظار و آموختن و جلوه دادن عظمت آن به ديگران، راه‌هاى گوناگونى وجود دارد كه با استفاده از آن‌ها، می‌توان حالت انتظار را در جامعه ايجاد کرد.
غیبت و انتظار فرج از آموزه‌های مذهب شیعه است، اگر در عصر غیبت برکت حضور امام نیست، باید در تکاپوی بازگشت امام بود حال این سوال مهم همواره در این دوران مطرح بوده که آیا انتظار یعنی نشستن و گریه کردن به تنهایی؟ خیر انتظار به تنهایی کفایت نمی‌کند و این بستر جز با انتظار حاصل نمی‌شود. لذا انتظار و جامعه منتظر را بررسی کرده تا امید آن ‌رود گامی در جهت ظهور برداشته شده باشد. این پژوهش بر مبنای توصیف و تحلیل مسندات قرآنی و روایی نگاشته شده است.